(Person i dënuar nga regjimi komunist)
Jurist, historian arti, nacionalist, djali i vajzës së Hysen Hoxhës, xhaxhait të Enver Hoxhës. Lindi në qytetin e Gjirokastrës, në vitin 1906. Shkollën e nisi në qytetin e lindjes dhe e vazhdoi në Leçe të Italisë. Pas kthimit nga Italia, vazhdoi Liceun Francez të Korçës. Me të mbaruar Liceun, fitoi një të drejtë studimi për në Paris e Grenobël të Francës. U diplomua në shkencat juridike në Montpelje në vitin 1939 dhe u kthye në Paris, ku studijoi për Histori Arti pranë Akademisë së Arteve të Bukura. Pas përfundimit të studimeve, më 1939 u kthye në Shqipëri dhe filloi punë si jurist në Ministrinë e Financave. Disa muaj më vonë u kthye në Fier, ku ish vendosur familja e tij pas shpërnguljes nga Gjirokastra. Në këtë qytet u lidh me disa nga intelektualët më të njohur antifashistë, që kishin filluar të grupoheshin në Shqipëri. Në shtëpinë e tij në Fier, që më 1939, u formua grupi i rezistencës anti-italiane, me ide dhe program social-demokrat. Përveç tij, në këtë grup bënin pjesë edhe Myzafer Trebeshina, Tefik Cfiri etj. Pas formimit të grupit, me nismën e tij u krijua dhe çeta e parë antifashiste e Mallakastrës. Më 1942 grupi u lidh dhe me Skënder Muçon në Vlorë, duke formuar kësisoj një grupim social-demokrat, i cili një vit më vonë u kthye në parti. Asokohe nxorrën në Fier dhe numrat e parë të gazetës «Zëri i lirisë», që drejtohej nga Musine Kokalari [shih]. Në vjeshtën e vitit 1944, shumë nacionalistë u grupuan në Shijak për t’u larguar me anë të detit nga Shqipëria. Në një takim që u mbajt atje, ai iu bëri thirrje që të mos largoheshin, por ta vazhdonin luftën deri në fund. Pak ditë më vonë, u arrestua nga partizanët në Shijak, së bashku me mikun e tij, Qazim Shehun [shih]. I sollën në Tiranë, në një shtëpi pranë rrugës «Qemal Stafa», që ish kthyer në burg. Tre muaj më vonë, i dërguan në Berat për t’iu bërë gjyqin. Më 7 korrik 1945, në një radiogram, dërguar Gjykatës Ushtarake të Korpusit IV në Berat, Enver Hoxha shkruante: «Në përgjigjie të shkresës suaj nr. 140, dt. 7. VI. 1945 aprovohet dënimi me vdekje i Abaz Omarit me shokë. Na lajmëroni datën e ekzekutimit.» Dhe disa ditë më vonë, ata u pushkatuan. Pas ekzekutimit, me urdhër të Enver Hoxhës, një dorë e stërvitur ua preu kokën me sëpatë dhe i groposi në një gropë të veçantë, pranë trupave. F. 1, Viti 2017, D. 95, f. 42-43.
Burimi:
● Fjalori enciklopedik i vikt. të terr. kom. – VËLLIMI VI
● Portali — Historia Shqiptare: Krimet e komunizmit