Kuvendi i Dibrës dhe rezoluta e tij (1 nëntor 1878) Me aksionin e Gjakovës, Lidhja e Prizrenit bëri një hap të rëndësishëm përpara. Opinioni shqiptar priste tani që Porta e Vazhdoni leximin →

Acarimi i marrëdhënieve shqiptaro-turke. Aksioni i Gjakovës (korrik-shtator 1878) Vendimet e Kongresit të Berlinit e shtuan zemërimin e shqiptarëve kundër Fuqive të Mëdha dhe kundër Portës së Lartë. Nga të Vazhdoni leximin →

Shqipëria dhe Kongresi i Berlinit (13 qershor-13 korrik 1878) Kongresi i Berlinit u hap më 13 qershor 1878, me rend dite rishikimin e Traktatit të Shën-Stefanit. Në të morën pjesë Vazhdoni leximin →

Kanuni dhe Urdhëresa (17 qershor 1878) Aktet e para të Kuvendit të Përgjithshëm ishin: një peticion për çështjen shqiptare, dërguar Kongresit të Berlinit, një peticion, dërguar Portës së Lartë, Kararnameja Vazhdoni leximin →

Themelimi i Lidhjes së Prizrenit (10 qershor 1878) Një nga çështjet kryesore, që u shtrua gjatë pranverës së vitit 1878, në mbledhjet popullore të krahinave të vendit ishte formimi i Vazhdoni leximin →

Rrymat politike dhe protestat shqiptare Gjatë pranverës së vitit 1878, krahas hovit që mori lëvizja e protestës kundër Traktatit të Shën-Stefanit, ngadhënjeu edhe ideja për të kundërshtuar me armë vendimet Vazhdoni leximin →

Shqipëria dhe Traktati i Shën-Stefanit (3 mars 1878) Një muaj pas armëpushimit të Edrenesë u nënshkrua në Shën-Stefan, më 3 mars 1878, Traktati i Paqes ndërmjet Perandorisë Ruse dhe Perandorisë Vazhdoni leximin →

Komiteti i Stambollit dhe platforma e tij politike Qëndresa osmane e Plevnës vazhdoi pesë muaj. Ndërkohë patriotët shqiptarë, edhe pse bisedimet e Janinës u ndërprenë, nuk hoqën dorë nga ideja Vazhdoni leximin →

Komiteti i Janinës dhe projekti i kryengritjes çlirimtare kundërosmane (1877) Lufta ruso-turke krijoi një gjendje të re për të gjitha kombet e shtypura nga Perandoria Osmane dhe për të gjitha Vazhdoni leximin →

Marrëveshja e Budapestit dhe lufta ruso-turke e viteve 1877-1878 Me gjithë nxitjet politike që pati nga Rusia, nga Serbia dhe nga Mali i Zi, Preng Bibë Doda ngurroi të fillonte Vazhdoni leximin →

Shqipëria në fillim të Krizës Lindore (1875-1876) Fillimi i Krizës Lindore i gjeti shqiptarët në marrëdhënie të acaruara me Perandorinë Osmane. Asnjë nga kërkesat e ngritura prej tyre gjatë dhjetëvjeçarëve Vazhdoni leximin →

Fillimet e viteve 70 të shek. XIX Gjatë viteve 70 të shek. XIX u duk qartë se politika 40-vjeçare tanzimatiste e qarqeve sunduese osmane nuk arriti të ndalte procesin e Vazhdoni leximin →

Lëvizja letrare dhe botimet shkencore Fundi i viteve 60 shënojnë një etapë me rëndësi në përparimin e Lëvizjes Kombëtare Shqiptare, që u pasqyrua edhe në zhvillimin e letërsisë shqipe. Një Vazhdoni leximin →

Përpjekjet për organizimin e shoqërisë kulturore dhe çështja e alfabetit të gjuhës shqipe (vitet 1850-1871) Qysh në vitet 50, jo vetëm në Shqipëri e Vllahi, ku vazhdonte punën Naum Veqilharxhi, Vazhdoni leximin →

Mendimi politik dhe kultura kombëtare Në fund të viteve 60 u përpunua dhe u pasurua më tej mendimi politik kombëtar, u formuluan më qartë e në mënyrë të përcaktuar një Vazhdoni leximin →

Qëndresa kundërosmane e viteve 1867-1873 Orvatjet që bënte herë pas here Porta e Lartë për të zbatuar Tanzimatin në zonat e panënshtruara të vendit, ku ruheshin venomet tradicionale ose për Vazhdoni leximin →

Lëvizja e vitit 1862 në Mirditë Qëndresa e vendosur që vijonte t’i bënte popullsia e Shkodrës dhe e malësive të saj politikës shtypëse të administratës së re osmane, frymëzoi një Vazhdoni leximin →

Kryengritja e Dibrës dhe revolta e Shkodrës kundër Tanzimatit (1860-1861) Në vitet 60 të shek. XIX marrëdhëniet ndërmjet sundimtarëve osmanë dhe popullsisë së Shqipërisë së Veriut u acaruan përsëri në Vazhdoni leximin →

Revolta e popullsisë së Shkodrës më 1854 Gjendja e keqe ekonomike dhe abuzimet e papërmbajtura të administratës së re osmane në Shkodër i dhanë shkas shpërthimit në këtë qytet të Vazhdoni leximin →

Pasojat e Tanzimatit në Shqipëri Qëndresa kundërosmane e popullsisë shqiptare, megjithëse nuk pati shtrirjen e kryengritjeve të dhjetëvjeçarëve të mëparshëm, nuk reshti as në vitet 50-60 të shek. XIX. Reformat Vazhdoni leximin →

Shqipëria gjatë krizës ballkanike të viteve 60 Çështja e çlirimit dhe e bashkimit kombëtar të popujve ballkanas nuk gjeti zgjidhje as me Hat-i Humajunin dhe as me Traktatin e Paqes Vazhdoni leximin →

Kriza Lindore e viteve 1853-1856 dhe Shqipëria Kryengritjet kundër Tanzimatit dhe sidomos kryengritja e madhe e vitit 1847 i kishin treguar Stambollit rrezikun që i kanosej Perandorisë nga një acarim Vazhdoni leximin →

Lufta kundër “turkomanizmit” dhe “grekomanizmit” Duke filluar prej viteve 50 Lëvizja Kombëtare Shqiptare bëri një luftë gjithnjë e më të ashpër kundër ideologjisë së panislamizmit, të propaganduar nga Porta e Vazhdoni leximin →

“Megali Idea” greke dhe “Naçertania” serbe Kryengritjet për autonomi të viteve 30-40, si pjesë përbërëse dhe element aktiv i lëvizjes çlirimtare në Ballkan, e dobësuan sundimin e Portës së Lartë Vazhdoni leximin →

Lëvizja e arbëreshëve të Italisë në përkrahje të çështjes kombëtare në vitet 30-40 Në kohën kur Naum Veqilharxhi zhvillonte veprimtarinë e vet në Rumani dhe krijonte lidhje me disa qendra Vazhdoni leximin →

Naum Veqilharxhi dhe Jeronim de Rada. Krahas dukurive të reja politike e shoqërore të kryengritjeve kundërosmane të viteve 30-40, ku spikatën kërkesat për trajtimin e veçantë të Shqipërisë dhe për Vazhdoni leximin →

Kryengritja e vitit 1847 në Shqipërinë e Jugut Në Shqipërinë e Jugut Porta e Lartë e shpalli me bujë Tanzimatin (dekretin e Gjylhanesë) më 1845, në një ceremoni të organizuar Vazhdoni leximin →

Kryengritja e Dervish Carës (1843-1844). Qëndresa kundërosmane në Shqipërinë e Veriut Në vitet 1843-1844 Kosova dhe trevat lindore shqiptare u bënë vatër e njërës prej kryengritjeve më të fuqishme kundërosmane Vazhdoni leximin →

Kryengritjet shqiptare të viteve 1836-1839 Edhe pse kryengritjet e viteve 1834-1835 u shtypën, gjendja në Shqipëri nuk u qetësua. Porta e Lartë ishte e vendosur të zbatonte reformat dhe priste Vazhdoni leximin →

Përpjekjet për organizimin e një kryengritjeje të përgjithshme (1834-1835) Kryengritjet në jug e në veri, me gjithë shtrirjen e gjerë, nuk arritën të vendosnin lidhje midis tyre dhe të siguronin Vazhdoni leximin →

Kryengritjet e vitit 1833 Reformat centralizuese të qeverisë osmane, që filluan të zbatoheshin në Shqipëri me dërgimin e nëpunësve civilë dhe ushtarakë turq, hasën në qëndresën e popullsisë shqiptare që Vazhdoni leximin →

Tiparet e reja të lëvizjeve çlirimtare kundërosmane Me zbatimin e Tanzimatit u vendos mbi popullin shqiptar shtypja e drejtpërdrejtë dhe e egër e sundimtarëve osmanë. Administrata burokratike e përbërë nga Vazhdoni leximin →

Fillimet e ideologjisë e të kulturës kombëtare Reformat shtuan pakënaqësinë e shtresave më të ndryshme të popullsisë ndaj sundimtarëve osmanë dhe acaruan më tej kontradiktat kombëtare dhe ekonomiko-shoqërore me ta.Këtë Vazhdoni leximin →

Gjendja në Shqipëri pas reformave të para centralizuese osmane Zhvillimi i lëvizjes kombëtare në vitet 30-40 të shek. XIX përkon me periudhën e reformave të para centralizuese, që filluan të Vazhdoni leximin →

Struktura shoqërore e fshatit në fund të sundimit osman Në kushtet e krijuara pas viteve 40, erdhën duke u ndryshuar si fizionomia e shtresave të shoqërisë agrare, ashtu edhe marrëdhëniet Vazhdoni leximin →