Metohia
(greqisht: μετόχι) Pjesë e një pasurie të kishës, e cila përfshin disa fshatra. Τoka bujqësore, kolonia e një manastiri, në të cilën kanë jetuar vetëm murgjit dhe janë marrë me punimin e tokës. Pasuri që është larg manastirit, por që i është lënë manastirit testament.
[cite]