Fjalori i Sharjeve

Fjalori i Sharjeve

 

 

L

 

BAGËTI
Njeri i trashë e i pagdhendur, kafshë; i paditur.

BAJGË
Njeri i ndyrë e i poshtër, njeri pa vlerë, pa
karakter dhe i pacipë

BALASH
Njeri i paturp, njeri të cilit i ka plasur cipa.

BALTAVEC
I qullët në punë, i ngathët; dembel.

BARKBUALL
Që e ka barkun të madh si të buallit

BARKDERR
Që e ka barkun të madh nga të ngjallurit, barkmadh; që
s’ngopet kurrë, i pangopur.

BARKDOSË
Që e ka barkun të madh nga të ngjallurit, barkmadhe; që
s’ngopet kurrë, e pangopur.

BARKDREQ
Ai që jeton me punën e të tjerëve, ai që ha në kurriz të të
tjerëve.

BARKLESH
I ngathët nga mendja, budalla.

BESËQEN
Që nuk e mban besën e dhënë, i pabesë.

BIR
Qen bir qeni

BOLLËSHARDE
Grua e egër dhe e keqe, grua që të ha shpirtin e
të helmon jetën

BRUMË
Njeri i qullët, që e heq kushdo për hunde.

BUDALLA
1. Ai që është i metë nga mendja, ai që nuk e ka gjykimin dhe
arsyen e një njeriu të zakonshëm; ai që është i trashë nga
mendja, që nuk është i mprehtë
2. Ai që flet a sillet pa menduar, ai që nuk vepron me arsye të
shëndoshë si të gjithë; ai që nuk mendon shumë e sillet si i
krisur

BUF
Njeri i plogët e i trashë nga mendja, matuf,
torollak. Buf kënete

BUSHTËR
Grua që s’mban qëndrim të mirë moral,
grua e ligë, e përdalë, bishttundur; grua llafazane e
ngatërrestare.

BUZËDERR
Që i ka buzët të trash a e të zgjatura si të derrit.

BYTHË
I fundit.
Bytha e kusisë!

-C-

COPËLAN
Leckaman.

CULLË
Bark, mullë.
Culla e thiut!

 

-D-

DELENXHI
Njeri i poshtër, i paturp e i pasjellshëm; njeri i pandershëm,
njeri pa karakter, faqezi; maskara.

DOBIÇ
Fëmijë i lindur jashtë martese, kopil.
Njeri i prapë e dredharak, mashtrues.

DOÇ
Kopil, dobiç.

DOSË
Femra e derrit
Grua a vajzë e pandershme, bushtër.

DRANG
Këlysh maceje; këlyshi i disa kafshëve të egra.
Drangu i dreqit. Drang lugati.

DREGAMAN
Që është plot me dregëza. Djalë dregaman. Vajzë dregamane.

DUDUK
Pipëz a zamare e bërë me lëvore shelgu ose me rabush qepe.
Njeri pa mend në kokë, njeri i lehtë; njeri i trashë nga mendja.

DUDUM
Halldup. Njeri i trashë nga mendja, njeri i humbur e budalla,
leshko. Ik, ore dudum!

-DH-

DHËMB
Cacër pa dhembe njeri i matufosur e i rrëgjuar që
nuk vlen me për asgjë.

DHËMBAC
Që i ka dhëmbët të rrallë e të vegjël, që s’ka dhëmbë të rregullt.

DHËMBËÇAKALL
Që i ka dhëmbët të mëdhenj e të gjatë, me dhëmbë si të çakallit

DHËMBËÇATALL
Që ka dhëmbë të shtrembër e të dale jashtë radhe, që ka
stërdhëmb, me dhëmbë si çatall, dhëmbëkatarosh.

DHËMBËDALË
Që ka disa dhëmbë të dale përpara dhëmbëve të tjerë; që i
dalin dhëmbët përpara, me dhëmbë të dale. Shtriga dhëmbëdalë.

DHËMBËGJATË
Që i ka dhëmbët të gjatë, me dhëmbë të gjatë.

DHËMBËJASHTË
Që i ka dhëmbët shumë të dalë, saqë i dalin përpara nga
jashtë, dhëmbëdalë.

DHËMBËKATAROSH
Që i ka dhëmbët kataroshë, që ka stërdhëmb.

DHËMBËKRIMBUR
Që i ka dhëmbët të prishur, me dhëmbë të krimbur.

DHËMBËQEN
Që i ka dhëmbët të mëdhenj e me majë si të qenit, me dhëmbë
si të qenit.

DHËMBËQITUR
Që ngërdheshet a që zbardh dhëmbët vazhdimisht, që rri me
dhëmbët jashtë.

DHËMBËSQEPAR
Që i ka dhëmbët të mëdhenj e të mprehtë, me dhëmbë të
mëdhenj e të mprehtë.

DHËMBËSHATË
Që i ka dhembët shumë të gjerë e të mëdhenj, me dhëmbët si
shatë.

DHËMBËTHYER
Që ka dhëmbë të thyer, që ka thyer dhëmbët, me dhëmbët të thyer.

DHËMBO
Njeri me dhëmbë jo të rregullt (të shtrembër, të rrallë, të dale
përpara etj.).

-E-

EDEPSËZ
I paturp, i pacipë; i poshtër. Njeri edepsëz.

-F-

FAQERROGOZ
Që i ka plasur cipa, që nuk ka turp; i pacipë, faqezi.

FARASHUK
Që ka shumë fara të mbledhura brenda si lëmsh (për pjeprin).
I lehtë nga mendja, budalla; kungull. Djalë farashuk.

FARË
Farë e keqe!

FEÇKË
Zgjatim i madh i hundës së elefantit në trajtën e një gypi të
lëvizshëm; zgjatim i turirit të disa kafshëve si derri etj.
Fytyrë e shëmtuar, turi.

FEÇKËDERR
Që e ka turirin të zgjatur si të derrit, i shëmtuar në fytyrë,
turiderr

FIRAUN
Njeri i keq, shpirtkazmë; njeri i djallëzuar e i pabesë. Ç’na e
punoi, firauni!

FLOKËSHTRIGË
Grua me flokë të gjatë e të shprishur.

 

-G-

GABERR
I trashë nga mendja; i pagdhendur. Djalë gaberr.

GALLOF

Korbi i bardhë.
Njeri me trup të madh, jo të shkathët e të pahijshëm;
njeri i trashë nga mendja, guhak.

GËRDALLË
Kalë i vjetër dhe i dobët sa i duken kockat.
Njeri me trup të gjatë dhe shumë të dobët; njeri i
plakur dhe shumë i dobët. Gërdallë e gjatë. Gërdallë plakë.

GËRDHUQ
Plak shumë i vjetër, me trup të rrëgjuar dhe pa fuqi.
Plak gërdhuq.

GËRXH
Shkëmb i ashpër, me thepa; vend, me shkëmbinj të mprehtë e
të thepisur, vend shkëmbor e i egër.
Gërxho! njeri i trashe nga mendja

GËRXHEL
Gërxho

GËRXHO
1. Plak i rrëgjuar dhe i dobësuar, që nuk është në gjendje të
gjykojë thellë, plak: matuf.
2. Njeri i pagdhendur.

GOJAÇ
1. Ai që e ka gojën të madhe; ai që e ka gojën të shtrembër.
2. Belbacak, gagaç.
3. Ai që flet shumë, llafazan.
4. Ai që merr nëpër gojë të tjerët, ai që flet keq për të tjerët.

GOJASH
Gojaç.

GOJËBUALL
1. Që e ka gojën të madhe si të buallit, me gojë të madhe.
2. Që flet shumë, që nxjerr nga goja të lara e të palara.

GOJËÇORAP
1. Që e ka gojën shumë të madhe, me gojë të madhe. Burrë gojëçorap.
2. Që flet shumë e pa përgjegjësi; që e ka gojën të shthurur,
që flet të lara e të palara, që flet mbarë e prapë.

GOJËKAMARE
1. Që e ka gojën shumë të madhe, gojëçorap.
2. Që flet shumë, që nuk i pushon goja së foluri.

GOJËLOPATË
Që flet shumë, që nuk i pushon goja, llafazan i madh.

GOJËPIPERKË
Gojëspec.

GOMAR
Njeri i trashë nga mendja, budalla; hajvan. Gomar i madh.
Mori mendjen e atij gomari. Gomar qenka! Gomar me veshë.

GOMARICË
Femra e gomarit,
Gomare.

GRIFSHË
Zog më i madh se harabeli, me ngjyrë të murrme e me
çafkë në kokë, që nxjerr një zë të çjerrë.
Grua a vajzë llafazane e grindavece, që çirret e
bërtet shumë kur flet. Grifshë e keqe!

GROMËSIRË
Gazrat që dalin në mënyrë të pavullnetshme nga goja e me një
zhurmë të papëlqyer, zakonisht pas ngrënies; zhurma e
papëlqyer që shkaktohet gjatë daljes së këtyre gazrave.
Njeri i fëlliqur, njeri i keq. Mos e dëgjo atë gromësirë!

GROPË
Të bëfsha gropën!

GUSHËMADH
Që nuk ngopet së ngrëni, që ha shumë (zakonisht për shpendët).

GUSHËSHPUAR
Që ha shumë, që nuk ngopet së ngrëni; grykës, llupës.

 

-GJ-

GJARPËR
Njeri i keq e i pabesë; armik dinak.

GJË
Gjë e keqe.Gjë e ndyrë.
Është gjë e ngathët.

GJUHUSTËR
Që flet shumë dhe me thumba, që i merr të gjithë nëpër gojë
duke i sulmuar më fjalë therëse (për gratë). Vajzë (grua)
gjuhustër.

 

-H-

HAJVAN
Njeri i trashë nga mendja, budalla, gomar. Ç`hajvan qenka!

HALLDUP
Pushtuesi osman; tradhtar vendas, që mbante anën e pushtuesit osman.
Njeri i pagdhendur ose i trashë nga mendja; njeri i keq. Ik, or halldup.

HONXHOBONXHO
Njeri i pavlerë e pa ndonjë cilësi të mirë morale, njeri pa ideale të larta
Shtet honxhobonxhosh.

HORR
Njeri me vese të këqija që sillet keq, pi ose luan kumar;
njeri pa cipë e pa nder; rrugaç. Horr i horrave horr shumë i keq.
Ishte horr i madh. Mos i beso atij horri!
E bëri horr dikë e shau rëndë dikë, e turpëroi dhe e poshtëroi, e bëri rezil.

HORRE
Fermërorja e fjalës horr

HUNDËDERR
1. Që e ka hundën të kthyer nga jashtë, që është me hundë të
ngritur si të derrit.
2. Kokëfortë.

HUNDËFEÇKË
Që e ka hundën të gjatë si feçkë.

HUNDËPATATE
Që e ka hundën të madhe e të fryrë si patate. Burrë hundëpatate.

HUNDËPATËLLXHAN
Që e ka hundën të gjatë e të trashë.

HUNDËSPEC
1. Që e ka hundën të kuqe.
2. Që kërkon sherr, grindavec.

HUNDËSQEP
Që e ka hundën të hollë e me majë të kthyer si sqep. Djalë
hundësqep.

HUT
Një lloj bufi, me kokë të madhe e të rrumbullakët, me
sqep të shkurtër e të kthyer, që rron nëpër pyje dhe këndon
natën sikur vajton
Njeri i trashë nga mendja; njeri i shushatur, matuf.

-I-

IDIOT
1. Njeri me zhvillim mendor shumë të mangët që nga lindja, ai që
vuan nga idiotësia. Pamje (shikim) idioti. Fytyrë idioti.
2. Ai që është i metë ose shumë i trashë nga mendja; ai që sillet,
flet a vepron si i tillë. Fjalë idioti. Sjellje (punë) idioti. Çfarë idioti!

-K-

KACAN
Dorështrënguar, koprrac.

KAFSHË
Njeri i trashë dhe i pasjellshëm, shtazë, bagëti.

KAISH
Rrip mesi i ngushtë; qengël, nënbarkëse; rrip.
Rrip lëkure që e përdor berberi për të mprehur briskun
Njeri i trashë nga mendja, rrip. Ishte kaish fare.

KEQ
Farë e keqe (e ligë) i thuhet dikujt që ka prejardhje të keqe shoqërore
ose që është i keq si njeri.

KËLYSH
Pjellë e keqe, shërbëtor i ndyrë i dikujt.

KËNETË
Buf kënete! njeri i shëndoshë e i plogët, përtac e i trashë nga mendja.

KËRMË
Kufomë e një kafshe të vrarë ose të ngordhur, që ka mbetur
disa ditë pa u mbuluar, ka filluar të prishet dhe mban erë;
ngordhësirë, cofëtinë; mish shumë i dobët e fare pa dhjamë.
Njeri shumë i dobët nga trupi ose kafshe e dobët, e
bërë kockë e lëkurë, ngordhësirë.

KËRPUDHË
Njeri i padëshirueshëm që shfaqet papritur diku dhe bën
jetë parazitare. Kërpudhë plehu.

KËRRIÇ
I vogli i gomaricës, pulisht, visk.
Djalë i ri, jo i zgjuar a mendjelehtë ose pa përvojë në jetë; njeri i papjekur

KLOUN
Njeri që sillet e vepron në shoqëri si palaço.

KOKËBUALL
1. Që e ka kokën të madhe si të buallit, kokëmadh.
2. Kokëgdhe; kokëfortë.

KOKËBUCELË
Që e ka kokën të madhe, kokëmadh.

KOKËCJAP
Që e ka kokën si të cjapit (për djemtë e burrat).

KOKËGOMAR
1. Që e ka kokën të madhe sa të gomarit.
2. Shumë i trashë nga mendja, që s’ia pret fare.

KOKËMUSHKË
Që ngul këmbë me kokëfortësi në të vetën, që nuk do të bindet,
që nuk pranon çfarë i thonë; kokëfortë, kokëshkëmb.

KOKËTUL
Që i kupton gjërat me shumë vështirësi, që nuk mund të mësojë
asgjë; kokëmish.

KOKËVIÇ
1. Që e ka kokën të madhe si të viçit (zakonisht për djem e fëmijë të rritur).
2. Kokëtrashë.

KOLERË
Sëmundje e rëndë ngjitëse
Njeri i fëlliqur, njeri i keq; gjë shumë e keqe dhe e fëlliqur.

KOPUK
Horr. Ishte një kopuk që s’e kishte shokun.

KRAP
Njeri i trashë nga mendja dhe jo i shkathët.

KROMASH
Që i ka rënë kroma, zgjebarak.

KRYETUL
Kokëtul.

KUÇKË
1. Femra e qenit, bushtër.
2. Grua a vajzë e përdalë, grua a vajzë bishtdredhur, bushtër.

KUDËR
Bushtër. Kudra e qenit. Ik, moj kudër!

KUNGULL
Njeri i trashë nga mendja, budalla. Ik, ore kungull!

KUNGULLAC
Njeri budalla.

KUSI
Bytha e kusisë, shumë i zi.

 

-L-

LAMASH
1. I varfër, i veshur keq dhe i vuajtur; lypës.
2. Që sillet rrugëve, rrugaç.
3. Që kërkon të hajë e të pijë në kurriz të të tjerëve, që i pëlqen qelepiri.

LAPER
1. Leckaman.
2. Që sillet rrugëve e flet fjalë të ndyra, rrugaç; gojëndyrë, gojëlëshuar.
Djalë laper. Grua lapere.

LARASKË
Shpend i ngjashëm me sorrën
Vajzë a grua jo e hijshme, me trup të dobët e të thatë, llafazane e grindavece.

LASKAR
Dru i trashë e i gjatë që përdoret për të ulur a për të ngritur gurin e mullirit
Njeri me trup të madh e i trashë nga mendja, shul.

LEPUR
Njeri që ka frikë shumë, frikacak i madh.

LËNGJERË
Lëngu i kuq që del kur shtypen ullinjtë, lëngu i bërsive të
ullinjve, kuqël; llumi i vajit që mbetet në fund të një ene.
Njeri i ndyrë, që sillet keq dhe urrehet nga të tjerët, fundërrinë.

LIG
Farë e ligë!

LOPË
Vajzë a grua me trup të madh e të shëndoshë dhe shumë e ngathët.

 

-M-

MACE
Grua a vajzë e egër dhe grindavece; grifshë. Është një mace ajo!

MANGË
Njeri që bredh rrugëve pa punë e rron në kurriz të të tjerëve,
rrugaç; njeri dinak.

MARROQ
Që vepron e sillet si i marrë, që nuk i ka mendtë plotësisht në
rregull, i metë nga mendja; budalla, torollak.

MARRUK
Marroq.

MASKARA
Njeri i poshtër, i pandershëm e i pacipë. Maskara i ndyrë!
Është maskara.

MEÇKË
1. Femra e qenit, bushtër, shakë.
2. Turiri i zgjatur i derrit, feçkë. Gjithë derrat një meçkë kanë.
3. Grua e ligë, grua e përdalë; grua llafazane.

MI
1. Surrat miu. I thuhet një njeriu që e ka fytyrën thatime, të
ngushtë e të zgjatur.
2. Njeri pa vlerë; njeri që rri fshehur nëpër vende të
mbyllura e të errëta; frikacak; ai që e ka zakon të kërkojë diçka
vrimave ose që punon a vepron fshehurazi.

MUT
Njeri i keq, i poshtër, i ndyrë.

-P-

PALAÇO
Njeri që bëhet qesharak në shoqëri me sjelljet e
veprimet e tij; njeri pa karakter e i ulët.

PAQYLL
Njeri i metë nga mendja, teveqel; njeri i trashë, budalla. Paqyll i
madh.

PIS
I pistë. Djalë pis. Vajzë pise.
Pise e madhe është. Laje atë pisin! Mos e prano atë pis.

PIZEVENG
Njeri i pandershëm; njeri i poshtër, maskara, dallaveraxhi e
hileqar.

PORDHAC
1. Që pjerdh shumë, pordhash.
2. Që flet shumë, por që s’bën punë; që shet mend, që
trimërohet kot e mburret me të madhe, por që në të vërtetë ka
frikë; frikacak.

PORDHAMAN
Pordhac.

PORDHASH
Pordhac.

PORDHËMADH
Që bën pordhë me zhurmë të madhe; pordhaman, pordhac

POSHTËR
I ulët nga morali e nga karakteri, i pandershëm, shumë i keq;
që shpreh a përmend diçka të pandershme

PUÇRRAK
Puçrranjos.

PUÇRRANJOS
Që e ka fytyrën ose lëkurën gjithnjë me puçrra, që është
mbushur tërë puçrra. Fëmijë puçrranjos.

PUFTE
Njeri mendjelehtë; njeri frikacak, që nuk është i zoti për asgjë.

PURTHANIK
Që e heq vazhdimisht barku dhe është i dobët nga shëndeti;
që ndyn vazhdimisht. Fëmijë purthanik.

PUSHT
Ai që shkon shumë pas femrave; maskara. Pusht i ndyrë!

PUTANË
Grua a vajzë e përdalë, kurvë, lavire.

 

-Q-

QAFAK
Qafok

QAFËDERR
Që e ka qafën të trashë e të shkurtër si të derrit; që është
shumë i shëndoshë e i dhjamur.

QAFOK
Qafështrembër (zakonisht për njerëzit)

QELBAC
Që është i ndyrë sa të ngjall neveri, qelbanik. Djalë qelbac. Grua qelbace.

QELBANIK
1. Që rri shumë i papastër që e mban veten, veshjen dhe vendin
përreth shumë të fëlliqur, i ndyrë. Fëmijë qelbanik. Vajzë (grua)
qelbanike.
2. Që ka plot vese të ulëta, që është i prishur nga ana morale
e shpirtërore, i ndyrë, i fëlliqur.

QELBËSIRË
Njeri me vese të ulëta e i prishur nga ana morale, qelbanik.

QEN
Njeri i keq, i pabesë dhe shumë i ulët. Qen i pabesë.
Qentë fashistë. Qeni i qenit. Qen bir qeni njeri i keq që rrjedh
nga prindër të këqij. Ia tregoj unë, qenit. Qenit tregoji shkopin.

QENE
Vajzë a grua e keqe, zemërligë dhe e pabesë. Ç`ia punoi, ajo qenia!

QENËRI
1. Tërësia e qenve, qentë.
2. Tërësia e njerëzve të këqij e të pabesë, tufë qensh.
3. Punë e keqe dhe e ulët që i bëhet dikujt, poshtërsi.

QEROS
1. Ai që ka sëmundjen e qeres në kokë dhe që i kanë rënë flokët prej saj.
2. Njeri të cilit i kanë rënë krejt flokët, tullac.

QYP
Njeri i trashë.

-R-

REZIL
1. Njeri i pacipë e i pafytyrë, njeri i poshtër. Mos rri me atë rezil!
2. I pacipë e i pafytyrë, i poshtër.

-RR-

RRJEPURAK
Që rrjep të tjerët, hajdut.

RROTË
Njeri i trashë nga mendja, budalla. Është rrotë nga mendja. Është rrotë mulliri.

 

-S-

SOJSËZ
Që i përket një familjeje me cilësi e veti të dobëta; që e ka
prejardhjen nga një derë e keqe. Njeri sojsëz.

SORRAK
I pacipë, i paturp, i ulët, faqezi

SPRIJË
Qenie e mitologjisë shqiptare që përfytyrohej si
një përbindësh i pangopur, i ngjashëm me kuçedrën.
Grua e keqe, shpirtligë. Ishte një sprijë e keqe.

STROKAQ
Që e ka zënë zgjebja, i zgjebosur.
I dobët, i pafuqishëm. Ku bën punë ai strokaq.

SY
Të plaçin sytë! ku e ke mendjen, që e bën diçka keq ose
që e dëmton diçka!

SYLUGAT
Që i hap sytë shumë nga lakmia; i pangopur.

 

-Sh-

SHAJTIM
Diçka shumë e hidhur, helm, farmak
Iu bëftë shajtim buka! Qenka bërë shajtim kjo gjellë (kjo kafe).

SHAKË
Bushtër. Shakë e keqe! Shakë rrugësh!

SHTAZË
Njeri i trashë e i pasjellshëm, kafshë; njeri i
egër, mizor, i pamëshirshëm. Shtazë me fytyrë njeriu. Hante si
shtazë.

-T-

TARTABIQE
1, Kandërr vogël me trup të rrumbullakët e të shtypur, me ngjyrë
vishnje të errët e me një erë të rëndë, që jeton si parazit në
banesa, nëpër plasat a vrimat e mureve, të dërrasave, të
shtretërve etj. ose në vende të errëta dhe që u thith njerëzve
gjakun kur flenë;
2, Njeri që të mërzit vazhdimisht për punët e veta,
njeri i bezdisshëm e i pacipë. Është një tartabiqe ai

TARTAKUT
1. Sëmundje e rëndë që u bie kuajve ose gomarëve e që shfaqet
me të dridhura.
2. Njeri i ulët, njeri i keq.

TENEQE
Teneqe e shpuar!

TOPALL
I çalë; çalaman. Plak (fëmijë) topall. Grua topalle.
Ka një këmbë topalle. Është topall nga të dyja këmbët.

TRUNG
Njeri pa mend, njeri i trashë, budalla, kërcu. Është trung fare.

TURI
Pjesa e fytyrës së njeriut, që ka gojën, nofullat dhe
hundën; fytyra e njeriut; surrat. Zgjati turinjtë. E goditi turinjve. Ia
përplasi derën në turi. E ka turirin si të miut. S’ia sheh dot turirin.
U bë edhe turiri i tij të shajë!

TURIBOLLË
Që e ka fytyrën të trashë e të fryrë si të bollës.

TURIDERR
Që i ka nofullat të zgjatura e të kthyera pak lart si të derrit.

TURIMACE
Që e ka fytyrën të vogël, të mbledhur e të imët si turiri i maces.
Kishte shpifur ajo turimacja.

TURIMAJMUN
Që e ka fytyrën të shëmtuar si turiri i majmunit.
Ai turimajmuni na prishi punët.

TURIMI
Që e ka fytyrën fare të vogël, të hollë e shumë të hequr si turiri
i miut. S’e shoh dot me sy turimiun.

TURIQEN
Që i ka nofullat të mëdha e të zgjatura përpara si të qenit.
Erdhi edhe turiqeni.

TURISPEC
1. Që e ka turirin e gjatë e të tërhequr si spec; që e ka ngjyrën e
fytyrës të kuqërremtë e të ndezur.
2. Inatçi, zemërak që merr inat menjëherë.
Ishte një turispec ai, që s’durohej.

TURIZI
1. Që e ka fytyrën të zeshkët a të nxirë.
2. Që është gjithnjë i vrenjtur, i zymtë në fytyrë, që nuk i qesh
buza kurrë; nursëz. Njeri turizi.

TUTKUN
I trashë nga mendja, që nuk ia pret, që ia hedhin lehtë të tjerët;
që nuk është në gjendje t’i dalë zot vetes, i humbur. Njeri tutkun.
Çfarë tutkuni paska qenë!

 

U-

URITH
Njeri me trup shumë të vogël; mistrec. Ik more urith!

-V-

VESHCURR
Që i ka llapat e veshëve të vogla a të prera

VESHGJATË
Që i ka llapat e veshëve të gjata
Veshgomar.

VIÇ
Njeri i papjekur nga mendja; njeri i trashë dhe pa përvojë.

VIÇOK
Viç motak.
Njeri i papjekur, viç.

VJEDHACAK
Që vjedh sende të vogla; vjedhës.

 

-XH-

XHADI
1. Grua e përdalë lavire.
2. Grua shumë grindavece, llafazane dhe ngatërrestare; shtrigë.

-Z-

ZAGAR
Burrë a djalë që sillet rrugëve kot dhe bredh pas femrave; rrugaç. Zagar rrugësh.

ZARBANIK
Leckaman, zhelan.

ZARBË
Leckë e vjetër, zhele.
Njeri i ndytë, i pavlerë dhe që bredh rrugëve, rrugaç.
Ik, mor zarbë!

ZDËRRANIK
Që s’i pushon goja, llafazan. Djalë zdërranik.
Nuk i pushon goja zdërranikut. Mbylle, moj zdërranike.

ZDËRRE
1. Sëmundje që shfaqet me dalje jashtë shpesh e hollë, bark.
2. Grua a vajzë llafazane, zdërranike. S’i pushonte goja, zdërres.
3. Gojë. E ka hapur shumë zdërren. Mbylle zdërren!

ZEKË
Lopë a dele fare e zezë.
Grua a vajzë ezmere.

ZILE
Derr me zile. fare i pagdhendur, shumë i trashë nga mendja; i pabindur.

ZULLAP
Kafshë e egër mishngrënëse; bishë.
Njeri i trashë nga mendja e i pagdhendur;
njeri i çrregullt e shëmtak, që zakonisht sillet poshtë e lart e nuk
bën ndonjë punë të dobishme. Ç’e do atë zullap!

ZUSKË
Grua që nuk mban qëndrim të mirë moral, grua e ligë; bushtër.
Ajo zuska e kishte fajin.

ZUZAR
Ai që sillet kot rrugëve e bën punë të këqija, rrugaç; ai që fut
hundët kudo; ai që shkon shumë pas grave; njeri i poshtër.

ZVERKDERR
Që e ka qafën të trashë, që e ka zverkun si të derrit, qafëderr.

ZYBË
Njeri i humbur e i pazoti; njeri i trashë nga mendja.

-ZH-

ZHANGËLLICË
Këmborë e keqe që nxjerr tinguj jo të këndshëm.
Grua llafazane. Filloi zhangëllica.

ZHARGË
Këpucë të vjetra e të grisura, që nuk qëndrojnë mirë
në këmbë dhe zvarriten kur ecim; shkarpa.
Grua e ligë e gojështhurur, që sillet poshtë e lart.

ZHELEMADH
Zhelan, leckaman.

ZHUGË
Zgjebe.
Njeri i fëlliqur; njeri zgjebarak. Zhugë e keqe!

ZHUGËZ
Zgjebe.
Njeri i fëlliqur; njeri zgjebarak. Zhugë e keqe!

ZHULANJO
Që nuk e mban veten pastër, i ndyrë, i fëlliqur; që është bërë tërë zhul

 

Fjalori i Sharjeve