Luka: 13 – 19

Luka: 13-18 Luka: 13 – 19 Luka: 13-20
Luka – Kapitulli 13
Greqishte
e Vjetër
Ancient
Greek

Αρχαία
Ελληνικά
ὁμοία ἐστὶ κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔβαλεν εἰς κῆπον ἑαυτοῦ· καὶ ηὔξησε καὶ ἐγένετο εἰς δένδρον μέγα, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ. Latinisht
Latin
Vulgata
19 simile est grano sinapis quod acceptum homo misit in hortum suum et crevit et factum est in arborem magnam et volucres caeli requieverunt in ramis eius
Shqip
Albanian
KOASH
19Përngjan me një kokërr sinapi, të cilën e mori një njeri dhe e hodhi në kopshtin e tij; edhe u rrit e u bë pemë e madhe, edhe zogjtë e qiellit erdhën e bënë çerdhe në degët e tij. Anglisht
English
King James
{13:19} It is like a grain of mustard seed, which a man took, and cast into his garden; and it grew, and waxed a great tree; and the fowls of the air lodged in the branches of it.
Meksi
Albanian
(1821)
19Ka të gjarë me farë të sinapit, që e mori një njeri, e e mbolli ndë kofshtë të tij, e u rrit, e u bë bim’ e madhe, e erdhë e ndëjnë ndë dega të saj zogjt’ e Qiellit. Kristoforidhi
Albanian
(1879)
19 Përgjan me një koqe sinapi, të-cilën’ e mori një njeri edhe e hodhi ndë kopshtët të ti; edhe urrit, e ubë dru i-math, edhe shpest’ e qiellit erdh’ e bënë të-ndënjura ndë degat t’ ati.
Rusisht
Russian
Русский
19 Оно подобно зерну горчичному, которое, взяв, человек посадил в саду своем; и выросло, и стало большим деревом, и птицы небесные укрывались в ветвях его. Germanisht
German
Deutsch
19 Es ist einem Senfkorn gleich, welches ein Mensch nahm und warf’s in seinen Garten; und es wuchs und ward ein großer Baum, und die Vögel des Himmels wohnten unter seinen Zweigen.
Diodati
Albanian
Shqip
I ngjan kokrrës së sinapit, që një njeri e mori dhe e hodhi në kopshtin e vet; pastaj u rrit dhe u bë një pemë e madhe, dhe zogjtë e qiellit erdhën e kërkuan strehë në degët e saj”. Diodati
Italian
Italiano
19 E’ simile a un granel di senape che un uomo ha preso e gettato nel suo orto, poi è cresciuto ed è diventato un grande albero, e gli uccelli del cielo sono venuti a cercar riparo tra i suoi rami».

Dhiata e Re

[cite]