UJITJA
✤ Lagia me ujë e tokës kur mungon hgështia e mjaftueshme për zhvillimin e btmëvs Ujitja në trajtë shiu duke e sjellë ujin me punime e mjete hidrozhEnike. Mënyrat kryesore të U. janë: 1) sipëifszesore, 2) me hedhje, 3) nëntokësore. U. bëher echr për shplarjen e tokave të kripura, për lufr— e dëmtuesve, për rregullimin e temp., për zru:jen e tokës para punimit ose para shkuljas sprodhimeve, etj. Një vepër ujitëse është e përbërë nga burimi i ujit, vepra e marrjes, kanaf kryesor, kanalet shpërndarëse, rrjeti i kanale^e të blloqeve e të ngastrave (të dyta e të treta zse i tubacioneve përkatëse dhe veprat e artit për shpërndarjen e drejtuar të ujit. U. është e donsrsdoshme për të siguruar nga bimët rendimente larta dhe të qëndrueshme e sidomos në kusfate: e Shqipërisë me klimë gjysmë të thatë, me shir; verore të pakëta e të çrregullta. Para Çlin.m.: ujiteshin vetëm 29.100 ha. Në këtë sipërfaqe spckasin veprat e ndërtuara me mjeshtëri nga fs’r.ztarësia sidomos në krahinat malore.

Burime, referenca dhe shënime:
● Fjalori Enciklopedik Shqiptar (1985)
● Artikulli origjinal – Ujitja