Greqisht – Ελληνικά Shqip – Albanian Latinisht – Latin Anglisht – English Gjermanisht – Deutsch Rusisht – Русский
2   Korintasve — Kapitulli 5
2 Korintasve —   Kapitulli 4 DHIATA E RE 2 Korintasve —   Kapitulli 6
5 — 1 οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος   ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν   ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 1 Sepse e dimë që, në u prishtë   tenda e shtëpisë sonë tokësore, kemi ndërtesë tjetër nga Perëndia, shtëpi jo të bërë me dorë, po të përjetshme, në qiejt. 1 scimus enim quoniam si   terrestris domus nostra huius habitationis dissolvatur quod aedificationem ex   Deo habeamus domum non manufactam aeternam in caelis {5:1} For we know that if our   earthly house of [this] tabernacle were dissolved, we have a building of God,   an house not made with hands, eternal in the heavens. 1 Wir wissen aber, so unser   irdisch Haus dieser Hütte zerbrochen wird, daß wir einen Bau haben, von Gott   erbauet, ein Haus, nicht mit Händen gemacht, das ewig ist, im Himmel. 1 Ибо знаем, что, когда земной   наш дом, эта хижина, разрушится, мы имеем от Бога жилище на небесах, дом   нерукотворенный, вечный.
5 — 2 καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ   ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες, 2 Sepse në këtë tendë psherëtijmë, duke dëshiruar të veshim përsipër shtëpinë tonë   qiellore. 2 nam et in hoc ingemescimus habitationem nostram quae de   caelo est superindui cupientes {5:2} For in this we groan, earnestly desiring to be clothed   upon with our house which is from heaven: 2 Und darüber sehnen wir uns auch nach unsrer Behausung, die   vom Himmel ist, und uns verlangt, daß wir damit überkleidet werden; 2 Оттого мы и воздыхаем, желая облечься в небесное наше   жилище;
5 — 3 εἴ γε καὶ ἐνδυσόμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα. 3 Dhe në qoftë se kemi veshur atë, nuk do të gjendemi të zhveshur. 3 si tamen vestiti non nudi inveniamur {5:3} If so be that being clothed we shall not be found   naked. 3 so doch, wo wir bekleidet und nicht bloß erfunden   werden. 3 только бы нам и одетым не оказаться нагими.
5 — 4 καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι ἐφ᾿ ᾧ οὐ   θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς   ζωῆς. 4 Sepse ne që   jemi në këtë tendë, psherëtijmë nën peshën e saj; sepse s’duam të zhvishemi,   po të vishemi përsipër, që e vdekshmja të përpihet prej jetës. 4 nam et qui sumus in tabernaculo ingemescimus gravati eo quod   nolumus expoliari sed supervestiri ut absorbeatur quod mortale est a   vita {5:4} For we that are in [this] tabernacle do groan, being   burdened: not for that we would be unclothed, but clothed upon, that   mortality might be swallowed up of life. 4 Denn dieweil wir in der Hütte sind, sehnen wir uns und sind   beschwert; sintemal wir wollten lieber nicht entkleidet, sondern überkleidet   werden, auf daß das Sterbliche würde verschlungen von dem Leben. 4 Ибо мы, находясь в этой хижине, воздыхаем под бременем,   потому что не хотим совлечься, но облечься, чтобы смертное поглощено было   жизнью.
5 — 5 ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο Θεός, ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν   τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος. 5 Edhe ai që na krijoi për këtë punë, është Perëndia, i cili edhe na dha paradhënien e Frymës. 5 qui autem efficit nos in hoc ipsum Deus qui dedit nobis   pignus Spiritus {5:5} Now he that hath wrought us for the selfsame thing [is]   God, who also hath given unto us the earnest of the Spirit. 5 Der uns aber dazu bereitet, das ist Gott, der uns das Pfand,   den Geist, gegeben hat. 5 На сие самое и создал нас Бог и дал нам залог Духа.
5 — 6 Θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ   σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου· 6 Duke pasur pra përherë guxim, dhe duke ditur se deri sa   rrimë në trup jemi larg nga Zoti, – 6 audentes igitur semper et scientes quoniam dum sumus in   corpore peregrinamur a Domino {5:6} Therefore [we are] always confident, knowing that,   whilst we are at home in the body, we are absent from the Lord: 6 So sind wir denn getrost allezeit und wissen, daß, dieweil   wir im Leibe wohnen, so wallen wir ferne vom HERRN; 6 Итак мы всегда благодушествуем; и как знаем, что, водворяясь   в теле, мы устранены от Господа, —
5 — 7 διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους· – 7 sepse ecim me besim, jo me të shikuar, – 7 per fidem enim ambulamus et non per speciem {5:7} (For we walk by faith, not by sight:) 7 denn wir wandeln im Glauben, und nicht im Schauen. 7 ибо мы ходим верою, а не видением, —
5 — 8 θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος   καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον. 8 prandaj kemi guxim e na pëlqen më tepër të largohemi nga   trupi, e të jemi pranë Zotit. 8 audemus autem et bonam voluntatem habemus magis peregrinari   a corpore et praesentes esse ad Deum {5:8} We are confident, [I say,] and willing rather to be   absent from the body, and to be present with the Lord. 8 Wir sind aber getrost und haben vielmehr Lust, außer dem   Leibe zu wallen und daheim zu sein bei dem HERRN. 8 то мы благодушествуем и желаем лучше выйти из тела и   водвориться у Господа.
5 — 9 διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες,   εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι. 9 Prandaj edhe përpiqemi, qoftë duke qenë afër, qoftë duke   qenë larg, t’i jemi atij të pëlqyeshëm. 9 et ideo contendimus sive absentes sive praesentes placere   illi {5:9} Wherefore we labour, that, whether present or absent, we   may be accepted of him. 9 Darum fleißigen wir uns auch, wir sind daheim oder wallen,   daß wir ihm wohl gefallen. 9 И потому ревностно стараемся, водворяясь ли, выходя ли, быть   Ему угодными;
5 — 10 τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ   Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν   εἴτε κακόν 10 Sepse të gjithë ne duhet të dalim përpara gjykatores së   Krishtit, që të shpaguhet gjithësecili për ato punë që ka bërë me anë të trupit, qoftë mirë, qoftë keq. 10 omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi ut   referat unusquisque propria corporis prout gessit sive bonum sive malum {5:10} For we must all appear before the judgment seat of   Christ; that every one may receive the things [done] in [his] body, according   to that he hath done, whether [it be] good or bad. 10 Denn wir müssen alle offenbar werden vor dem Richtstuhl Christi, auf daß ein   jeglicher empfange, nach dem er gehandelt hat bei Leibesleben, es sei gut   oder böse. 10 ибо всем нам должно явиться пред судилище Христово, чтобы   каждому получить [соответственно тому], что он делал, живя в теле, доброе или   худое.
5 — 11 Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, Θεῷ δὲ   πεφανερώμεθα, ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι. 11 Duke ditur pra frikën e Zotit, njerëzit i bindim, edhe tek   Perëndia jemi të shfaqur; edhe shpresoj se edhe në ndërgjegjen tuaj jemi të   shfaqur. 11 scientes ergo timorem Domini hominibus suademus Deo autem   manifesti sumus spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos   esse {5:11} Knowing therefore the terror of the Lord, we persuade   men; but we are made manifest unto God; and I trust also are made manifest in   your consciences. 11 Dieweil wir denn wissen, daß der HERR zu fürchten ist,   fahren wir schön mit den Leuten; aber Gott sind wir offenbar. Ich hoffe aber,   daß wir auch in eurem Gewissen offenbar sind. 11 Итак, зная страх Господень, мы вразумляем людей, Богу же мы   открыты; надеюсь, что открыты и вашим совестям.
5 — 12 οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες   ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ οὐ   καρδίᾳ. 12 Sepse nuk rekomandojmë veten tonë përsëri tek ju, po ju   japim shkak të mburreni për ne, që të keni ç’t’u thoni atyre që mburren me pamje, e jo me zemër. 12 non iterum nos commendamus vobis sed occasionem damus vobis   gloriandi pro nobis ut habeatis ad eos qui in facie gloriantur et non in   corde {5:12} For we commend not ourselves again unto you, but give   you occasion to glory on our behalf, that ye may have somewhat to [answer]   them which glory in appearance, and not in heart. 12 Wir loben uns nicht abermals bei euch, sondern geben euch   eine Ursache, zu rühmen von uns, auf daß ihr habt zu rühmen wider die, so   sich nach dem Ansehen rühmen, und nicht nach dem Herzen. 12 Не снова представляем себя вам, но даем вам повод хвалиться   нами, дабы имели вы [что сказать] тем, которые хвалятся лицем, а не сердцем.
5 — 13 εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, Θεῷ, εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν. 13 Sepse si të jemi jashtë mendsh, për Perëndinë jemi, si të jemi ndër mend, për ju jemi. 13 sive enim mente excedimus Deo sive sobrii sumus vobis {5:13} For whether we be beside ourselves, [it is] to God: or   whether we be sober, [it is] for your cause. 13 Denn tun wir zu viel, so tun wir’s Gott; sind wir mäßig, so   sind wir euch mäßig. 13 Если мы выходим из себя, то для Бога; если же скромны, то   для вас.
5 — 14 ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς, κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ   εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· 14 Sepse dashuria e Krishtit na shtrëngon; sepse kështu   gjykojmë, se nëse vdiq një për të gjithë, të gjithë pa fjalë vdiqën. 14 caritas enim Christi urget nos aestimantes hoc quoniam si   unus pro omnibus mortuus est ergo omnes mortui sunt {5:14} For the love of Christ constraineth us; because we thus   judge, that if one died for all, then were all dead: 14 Denn die Liebe Christi dringt in uns also, sintemal wir   halten, daß, so einer für alle gestorben ist, so sind sie alle   gestorben; 14 Ибо любовь Христова объемлет нас, рассуждающих так: если   один умер за всех, то все умерли.
5 — 15 καί ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν,   ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι. 15 Edhe vdiq për të gjithë, që ata që rrojnë të mos rrojnë më   për veten e tyre, po për atë që vdiq e u ngjall për ta. 15 et pro omnibus mortuus est ut et qui vivunt iam non sibi   vivant sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit {5:15} And [that] he died for all, that they which live should   not henceforth live unto themselves, but unto him which died for them, and   rose again. 15 und er ist darum für alle gestorben, auf daß die, so da   leben, hinfort nicht sich selbst leben, sondern dem, der für sie gestorben   und auferstanden ist. 15 А Христос за всех умер, чтобы живущие уже не для себя жили,   но для умершего за них и воскресшего.
5 — 16 ῞Ωστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ καὶ   ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. 16 Prandaj ne që tani e tutje s’njohim asnjë sipas mishit;   edhe ndonëse e njohëm Krishtin sipas mishit, po tani nuk e njohim më. 16 itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem et si   cognovimus secundum carnem Christum sed nunc iam non novimus {5:16} Wherefore henceforth know we no man after the flesh:   yea, though we have known Christ after the flesh, yet now henceforth know we   [him] no more. 16 Darum kennen wir von nun an niemand nach dem Fleisch; und   ob wir auch Christum gekannt haben nach dem Fleisch, so kennen wir ihn doch   jetzt nicht mehr. 16 Потому отныне мы никого не знаем по плоти; если же и знали   Христа по плоти, то ныне уже не знаем.
5 — 17 ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ   γέγονε καινὰ τὰ πάντα. 17 Prandaj nëse është ndonjë në Krishtin, ky   është ndërtesë e re; të vjetrat shkuan, ja të   gjitha tek u bënë të reja. 17 si qua ergo in Christo nova creatura vetera transierunt   ecce facta sunt nova {5:17} Therefore if any man [be] in Christ, [he is] a new   creature: old things are passed away; behold, all things are become new. 17 Darum, ist jemand in Christo, so ist er eine neue Kreatur;   das Alte ist vergangen, siehe, es ist alles neu geworden! 17 Итак, кто во Христе, [тот] новая тварь; древнее прошло,   теперь все новое.
5 — 18 τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ   ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, 18 Edhe të gjitha janë prej Perëndisë, që na pajtoi me veten e   tij me anë të Jisu Krishtit, edhe na dha shërbesën e pajtimit. 18 omnia autem ex Deo qui reconciliavit nos sibi per Christum   et dedit nobis ministerium reconciliationis {5:18} And all things [are] of God, who hath reconciled us to   himself by Jesus Christ, and hath given to us the ministry of   reconciliation; 18 Aber das alles von Gott, der uns mit ihm selber versöhnt   hat durch Jesum Christum und das Amt gegeben, das die Versöhnung   predigt. 18 Все же от Бога, Иисусом Христом примирившего нас с Собою и   давшего нам служение примирения,
5 — 19 ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ   λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς   καταλλαγῆς. 19 Domethënë se Perëndia ishte në Krishtin, duke pajtuar botën   me veten e tij, pa ua llogaritur atyre fajet; edhe vuri tek ne fjalën e   pajtimit. 19 quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians   sibi non reputans illis delicta ipsorum et posuit in nobis verbum   reconciliationis {5:19} To wit, that God was in Christ, reconciling the world   unto himself, not imputing their trespasses unto them; and hath committed   unto us the word of reconciliation. 19 Denn Gott war in Christo und versöhnte die Welt mit ihm   selber und rechnete ihnen ihre Sünden nicht zu und hat unter uns aufgerichtet   das Wort von der Versöhnung. 19 потому что Бог во Христе примирил с Собою мир, не вменяя   [людям] преступлений их, и дал нам слово примирения.
5 — 20 ῾Υπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿   ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ· 20 Për Krishtin pra lajmësojmë, sikur t’ju lutej Perëndia me   anën tonë; ju lutemi për Krishtin, pajtohuni me Perëndinë. 20 pro Christo ergo legationem fungimur tamquam Deo exhortante   per nos obsecramus pro Christo reconciliamini Deo {5:20} Now then we are ambassadors for Christ, as though God   did beseech [you] by us: we pray [you] in Christ’s stead, be ye reconciled to   God. 20 So sind wir nun Botschafter an Christi Statt, denn Gott   vermahnt durch uns; so bitten wir nun an Christi Statt: Lasset euch versöhnen   mit Gott. 20 Итак мы–посланники от имени Христова, и как бы Сам Бог   увещевает через нас; от имени Христова просим: примиритесь с Богом.
5 — 21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα   ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ. 21 Sepse Perëndia, atë që nuk njohu mëkat, për ne e bëri të jetë mëkat, që të bëhemi ne   drejtësi e Perëndisë me anë të tij. 21 eum qui non noverat peccatum pro nobis peccatum fecit ut   nos efficeremur iustitia Dei in ipso {5:21} For he hath made him [to be] sin for us, who knew no   sin; that we might be made the righteousness of God in him. 21 Denn er hat den, der von keiner Sünde wußte, für uns zur   Sünde gemacht, auf daß wir würden in ihm die Gerechtigkeit, die vor Gott   gilt. 21 Ибо не знавшего греха Он сделал для нас [жертвою за] грех,   чтобы мы в Нем сделались праведными пред Богом.
[cite]