KAMBANA PNEUMATIKE (deti) Kur fusim në një enë me ujë një gotë të përmbysur të mbushur me ajër, uji nuk hyn dot në të. Kambana pneumatike është një enë e madhe e përmbysur që lëshohet në fund të detit. Njerëzit mund të punojnë brenda saj pa u lagur nga uji.
SHKRETËTIRA (toka) Shkretëtirat janë krahina shumë të gjera, ku bimët, kafshët dhe njerëzit jetojnë me vështirësi, sepse ditën bën shumë nxehtë, ndërsa natën dhe në dimër shumë ftohtë. Atje bie shumë pak shi.
GRYKËDERDHJA E LUMIT (toka) Grykëderdhja është vendi ku lumi derdhet në det. Në qoftë se është e madhe, ajo quhet grykë; në qoftë se është e mbushur me grumbuj rëre ose balte, që e ndajnë lumin në shume degë, atëherë ajo quhet deltë.
TËRMETI (toka) Korja e Tokës është shumë e hollë dhe mund të çahet ose të fundoset nga trazimet e lëndës së shkrirë që ndodhet poshtë saj, duke shkaktuar në sipërfaqe të Tokës shkatërrimin e shtëpive, shkarjen e tokës etj. Çarje dhe fundosje të tilla ndodhin edhe në fundin e deteve
LARTËSIA MBI NIVELIN E DETIT (toka) Është lartësia që arrin një send duke u nisur nga niveli i detit. Për shembull, lartësia e qytetit të Tiranës mbi nivelin e detit është rreth 100 metra. Hotel «Tirana» është rreth 50 metra i lartë, pra lartësia e tij mbi nivelin e detit
BREZAT E ORËVE (toka) Në vende të ndryshme të Tokës, në një çast të dhënë nuk është e njëjta orë. Meqenëse dita ka 24 orë, sipërfaqja e rruzullit ndahet në 24 breza orarë, të tillë që secili ka një ndryshim prej një ore nga brezi fqinj.
MERIDIANËT (toka) Meridianët janë vija të përfytyruara, që shkojnë nga një pol tek tjetri dhe e ndajnë sipërfaqen e Tokës në pjesë të ngjashme me thelat e portokallit. Ato tregojnë gjatësinë gjeografike.
MATESI I SHPEJTESISË (deti) Matësi i shpejtësisë, që marinarët e quajnë zakonisht log, është një aparat që shërben për të matur shpejtësinë e anijeve. Kjo shpejtësi shprehet në nyje. Një nyje është afërsisht e barabartë me 2 kilometra në orë.
OAZI (toka) Në shkretëtirat, ku sundon thatësira, nuk ka bimësi. Por kur del ndonjë burim në mes të shkretëtirës, atëherë formohet një oaz, një ishull i vërtetë me bimë të gjelbra.
POLET E TOKËS (toka) Toka rrotullohet rreth vetes së saj si një rrotë rreth boshtit të vet. Pikat veri dhe jug të boshtit të përfytyruar të Tokës janë polet e saj. Në polet bën shumë ftohtë.
KORJA E TOKËS (toka) Toka ka formën e një rruzulli të madh pak të shtypur në polet. Pjesa e brendshme e Tokës përbëhet nga shkëmbinj të shkrirë. Ne jetojmë mbi një kore të hollë toke. që zë gjithë kontinentet dhe fundet e oqeaneve.
BËRTHAMA E TOKËS (toka) Zakonisht bërthama e një fruti ka një guaskë të fortë nga jashtë, dhe brenda saj ndodhet thelbi i butë. Kurse me bërthamën e Tokës ngjet ndryshe: ajo është e butë nga jashtë dhe brenda e fortë, pra me guaskë të lëngët e me thelb të ngurtë.
RRUZULLI TOKËSOR (toka) Është planeti ku jetojmë. Ai nuk ka formën e një rruzulli të vërtetë, por është pak i shtypur në polet. Po ta krahasojmë rruzullin tokësor me një vezë, atëherë lëvozhga e vezës do të paraqiste koren tokësore, e bardha e vezës — mantelin e Tokës, ndërsa e
RRETHI POLAR (toka) Rrathët polarë janë dy. Quhet rreth polar secili nga të dy paralelët e rruzullit tokësor që shtrihen afër 23 gradë larg poleve të Tokës. Zonat që shtrihen nga rrathët polarë gjer te polet, quhen zona polare. Ato janë zonat më të ftohta të rruzullit tokësor.